Meester Leerling

Als ik Rembrandt van Rijn zeg dan denk je waarschijnlijk meteen aan de Nachtwacht in het Rijksmuseum of aan de beelden op het Museumplein.  Of misschien denk je wel aan zijn huis aan de Jodenbreestraat waar hij van 1639 tot aan 1658 woonde en werkte. Dit huis heeft hij voor 13.000 gulden (destijds een enorm bedrag) gekocht en is nu museum Het Rembrandthuis.

In het Rembrandthuis is nu Rembrandts Late Leerlingen te zien. Rembrandt heeft in zijn ruim veertig jaar durende carrière aan een groot aantal  kunstenaars onderwijs gegeven. In deze tentoonstelling worden er zestig tekeningen en twintig schilderijen getoond van 14 kunstenaars zoals Nicolaes Maes, Willem Dros, Abraham van Dijck.  Allemaal werken die gemaakt zijn in de periode van ca. 1650 tot in 1669. Deze tentoonstelling loopt gelijk met de Late Rembrandt tentoonstelling in het Rijksmuseum.

Rembrandts atelier.

In de vroegmoderne tijd werd vakonderwijs niet op scholen gegeven of academies gegeven. Je ging in de leer bij een meester thuis en daar werkte je dan ook. Was zijn huis groot genoeg dan beschikten de leerlingen over een eigen werkvertrek. Dat was bij Rembrandt  het geval. De werkruimte werd door schotten en een zeildoek afgescheiden, zodat zij elkaar niet konden storen.

Voordat de leerlingen bij Rembrandt kwamen waren zij al bij andere meesters opgeleid. Een vervolgopleiding bood hun de kans om verschillende aspecten te ontwikkelen. Het leren maken van een geslaagde compositie (het maken van verhoudingen op het doek)  behoorde daar toe. In Rembrandts tijd werd dit schikkunst of ordineren genoemd.

Waar andere kunstenaars zich specialiseerden deed Rembrandt dat niet. Hij ging zijn eigen pad op.  Hij schilderde historiestukken, portretten, landschappen, dieren, alledaagse onderwerpen en zelfs naakt.  Ja, echt waar! Tekensessies vonden in de 17^e nauwelijks plaats. Het naakt poseren werd alleen gedaan door dames van lichte zeden.

Uit het werk van Rembrandt en zijn late leerlingen blijkt dat een aantal keren samen naar model hebben getekend. Zo is er ook deze tekening te zien van jongens die “schaars” gekleed zijn. Ik vond het een (te) gekke tekening. Te gek omdat in alle waarschijnlijkheid  leerlingen voor elkaar geposeerd hebben.  Vooral gek met dat kindje in een rolwagentje en zijn moeder (denk ik) op de achtergrond.

Rembrandt Late Leerlingen in de leer bij een Genie laat zien hoe Rembrandt zijn penseelstreek overbrengt en hoe destijds de relatie leermeester en leerling was.  Ik vond het ook een speciaal gevoel om naar werken te kijken, die hangen op een plek waar ze geschilderd en getekend zijn.

Tijdens de tentoonstelling is er een gratis-workshop programma in Rembrandts voormalige Leerlingen atelier. Mijn plus 1 staat te popelen om deze te doen. Dus ik zeg tot ziens Rembrandt!

Kijk voor meer weetjes over Rembrandt op: http://www.rembrandthuis.nl/

Liefs,

Sandra

Zij is Sarah Maple!

Toen ik een paar jaar geleden het schilderij ‘Menstruate with Pride’ zag was ik lichtelijk in shock maar vooral nieuwsgierig. ‘Wie durft er zo een schilderij te maken?’ vroeg ik mij af.  Al snel werd mij duidelijk dat de kunstenaar Sarah Maple heet.

In 2007 is zij de door de 4 New Sensations uitgeroepen tot de meest spannende en fantasierijke artistiek talent van Engeland.

Haar moeder is Iranese (lees: moslim) en haar vader Engels (lees: christelijk). Maple kreeg voornamelijk een Islamitische opvoeding en haar inspiratie als kunstenaar haalt ze uit deze twee werelden. Twee werelden met verschillende religieuze en culturele achtergronden.

Maple maakt ondeugende controversiële kunst waarbij religie, identiteit en de maatschappelijke rol van vrouwen centraal staan. Het doel van haar werk is dat het stof tot nadenken geeft.  Ze kiest ervoor om haar ideeën via een luchtige en sarcastische benadering af te beelden.

Gisteren heb ik haar ontmoet bij de opening van haar solo-expositie I disagree with what you say en haar boekpresentatie van You could have done this bij Kochxbos Gallery.
Sarah Maple is zoals ze eruit ziet op haar schilderijen, foto’s en video’s. Puur alleen haarzelf. Wat een tof en kek persoon! Mijn plus 1 en ik zijn nu nog meer een fan.

We hebben weer een must-see in town!
I disagree with what you say is te zien tot en met 18 april 2015. Wil je meer over Sarah weten kijk dan op: http://www.sarahmaple.com/

Liefs,

Sandra

PS: Iets heel kort over Kochxbos Gallery. Ze bestaan sinds 2005 en zijn altijd op zoek naar nieuw talent die pop-art en surrealisme combineert. Voortaan zijn ze ook een vast categorie op deze site. Welkom! En enorm bedankt voor de warme ontvangst van gisterenavond!

Neem ook even een kijkje op de hun site: http://www.kochxbos.nl/

Local Heroes

Vanaf morgen kun je de groepsexpositie Local Heroes gaan bekijken in CBK Zuidoost. Vanavond kun je al kennis maken met deze lokale helden. Lees je mee?

Het werk van  Nicole O’Niel en Liran Weisman staat volop in het teken van mimiek. Beide kunstenaars laten gelaatsuitdrukkingen zien waar we vaak niet (meer) stil bij staan.

Door de serie Untitled van O’Niel moest ik aan de periode denken dat mijn koningskoppel ging leren praten. Klanken die woorden werden. Bolle wangen vol lucht. Pffffffftrtrruerr betekende toen Giraffe. Dat momentje had ik weer even terug dankzij de tekeningen. O’Niel laat namelijk de wisselwerking zien van mimiek, emotie en klank die worden omgezet in taal.

Weisman heeft een serie gapende mensen getekend. Zien gapen doet gapen. Dat deed ik dan ook schaamteloos. Heerlijk om er naar te kijken. Deze tekening viel mij meteen op omdat ze aan mijn dochtertje doet denken.

Elon Liberman is een audiovisueel kunstenaar.In 2013 studeerde hij af met MyCage, een interactieve geluidsinstallatie. Wat is hier nu bijzonder aan hoor ik je afvragen? Letterlijk alles! Liberman heeft een installatie gemaakt van zelfgemaakte muziekinstrumenten waar zelfs sensoren inzitten. De installatie lijkt op een buitenaards wezen die didgeridoo geluiden maakt. Wat ik heb mogen zien en horen vond ik extreem bijzonder.

Sjoerd van Leeuwen verwerkt historie in kunstwerken. Zo heeft hij de installatie Más Afuera gemaakt dat  bestaat uit materiaal welke hij heeft meegebracht van een verwaarloosde plek in de Bijlmer. Van Leeuwen verbleef er  meerdere dagen en nachten om het boek Robinson Crusoe van Daniel Defoe (1719) te lezen. Net als de hoofdpersoon van het boek verbleef hij op een soort ‘verlaten’ eiland waar hij zich redde met de middelen die hij daar ter plekke vond.

Local Heroes vond ik grappig, aanstekelijk, herkenbaar, vernieuwend en verfrissend.  Het is een must see omdat het gewoon leuk is. De tentoonstelling is tot 11 april aanstaande te zien.

Ik ben erg benieuwd waar deze lokale kunstenaars zich over een tijd zullen bevinden. Ze zijn niet alleen elkaars “kunstburen” met om en nabij dezelfde leeftijd. Ze hebben ook nog eens talent!

Voor meer informatie kijk op: http://www.cbkzuidoost.nl/

Slaap lekker voor straks.

Gaap & liefs,

Kiek #5

Houten Beeld aan de Gustav Mahlerlaan in Amsterdam.

Tot morgenavond dan plaats ik een blogpost)

Liefs,
Sandra

Zaalvulling

Vanmiddag ben ik naar de Grand Parade, de installatie van kunstenaar Jompet Kuswidananto, geweest. De installatiekunst is een vorm dat kunst en het dagelijks leven samenbrengt en verbindt.  Deze vorm is anders dan de gebruikelijke vormen en is meestal te vinden in een grote  (openbare) ruimte.  Het  ontwerp is belangrijker dan de mooiheid ervan.

Voor Kuswidananto is de Parade een metafoor voor de samenleving en de richtingen waarin die het ons voert. Tot 1998 had Indonesië een autoritair regime; de leider volgen in de richting die hij aangaf. Het was onmogelijk om uit de pas te lopen.

Koninklijke soldaten

Feestvierders

Een menigte betogers

Als je in het midden van de Parade staat komen 85 figuren op je af.  Je hoort  trommels roffelen en handen klappen, lichten gaan uit en aan en uit de luidsprekers klinkt feestmuziek. Hier en daar hoor je mensen praten.

Ik moet bekennen dat ik van de meeste installaties niet echt veel begrijp.  Meestal staat ze voor een standpunt, maar dat zie je (ik dan) vaak niet terug.  De Parade is echter een aparte ervaring; ik kon duidelijk de gedisciplineerdheid, uitbundigheid en grimmigheid van de figuren voelen.

Wat vind jij van installatiekunst?  Installaties zijn nog steeds niet mijn ding maar de dierfiguren vond ik het mooist en Kuswidananto heeft in  ieder geval de hele Lichthal zeer goed gebruikt.

Grande Parade is te zien tot en met 22 maart 2015. Voor meer informatie kijk op: www.tropenmuseum.nl

Een fijne dinsdagavond,

Liefs,

Sandra